“On the Nature of Daylight” [ترجمه: درباره ماهیت نور روز] قطعه‌ای موسیقی اثر آهنگساز معاصر مکس ریشتر [Max Richter] است. این قطعه دومین آهنگ از آلبوم او به نام “دفترچه‌های آبی” [The Blue Notebooks] است که در سال ۲۰۰۴ منتشر شد.

این قطعه به خاطر ملودی احساسی و سازهای زهی [string instruments]اش که به تدریج لایه لایه اضافه می‌شوند، شناخته شده است. “On the Nature of Daylight” به دلیل استفاده گسترده در سینما و تلویزیون شهرت دارد، از جمله فیلم‌هایی مانند:

• “غریبه‌ای با من است” (۲۰۰۶)
• “جزیره شاتر” (۲۰۱۰)
• “رویای جیرو برای سوشی” (۲۰۱۱)

چرا این موسیقی بسیار زیبا و معروف است؟

دلایل متعددی برای زیبایی و محبوبیت موسیقی “On the Nature of Daylight” وجود دارد:

• سادگی: این قطعه از نظر ساختاری ساده است و از ملودیی آرام و تکرار شونده استفاده می‌کند که به شنونده احساس آرامش و صلح می‌دهد.
• لایه بندی: با گذشت زمان، سازهای زهی بیشتری به قطعه اضافه می‌شوند و فضایی پُر و حجیم ایجاد می‌کنند که هم زیبا و هم هیجان‌انگیز است.
• crescendo: این قطعه به تدریج به اوج خود می‌رسد و حس قدرتمندی را در شنونده ایجاد میکند.
• غم و اندوه: “On the Nature of Daylight” احساس غم و اندوه لطیفی را به شنونده القا می‌کند که می‌تواند هم تسلی‌بخش و هم تأمل‌برانگیز باشد.
• امید: در عین حال، لحنی از امیدواری نیز در این قطعه وجود دارد که می‌تواند شنونده را به آینده‌ای روشن تر امیدوار کند.